วันเสาร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2550

...จำใจลา…


…ได้หยุด 3 วัน ดีใจแทบแย่เพราะจะได้พักผ่อนได้อย่างเต็มที่ แต่ที่ใหนได้จะต้องหยุดตั้ง 4 วัน เพราะเป็นไข้ไม่สบายเนื่องมาจากนอนดึกครับพี่น้อง ! เซ็งเลย ที่เซ็งเพราะไม่อยากจะขาดหรือลาฝึกสอนนะซิครับ อยากอยู่กับเด็กๆ ทุกๆ วัน เพราะในแต่ละวันเด็กๆ เค้าก็จะมีพัฒนาการที่โตขึ้นไปเรื่อยๆ ก็เลยอยากจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยส่งเสริมหรือได้ทำอะไรให้เพื่อชีวิตของเค้าบ้างอย่างเต็มความสามารถของเราที่จะทำให้เค้าได้ เข้าใจไหมครับพี่น้อง ! … ( ศ. 7 ธ.ค. 50 )

วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2550

น้ำตาพ่อ


...วันนี้ที่โรงเรียนจัดงานวันพ่อ เราได้รับมอบหมายให้เป็นคนดูแลเด็กที่เป็นตัวแทนกราบพ่อ พอถึงพิธีที่เด็กแต่ละคนจะต้องกราบพ่อ เราได้เห็นถึงความรักที่พ่อมีให้แก่ลูกนั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่น้อยไปกว่าความรักที่แม่มีให้เลย คุณพ่อของน้องมาย์ดตื้นตันจนกลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยร้องไห้ออกมา ความรู้สึกในตอนนั้นบอกตรงๆ ว่าดีใจและประทับใจมากกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า…

ซ้อมวันพ่อ


...ใกล้วันพ่อแล้วที่โรงเรียนเริ่มมีงานซ่อมใหญ่ทุกวันเลย เด็กๆ ก็ต้องซ่อม บางคนก็ทำได้ บางคนก็ยังทำไม่ได้ โดยเฉพาะเด็กๆ อ.1 เพราะยังขาดทักษะในท่าที่ครูทำให้ดูอยู่ แต่พวกเค้าก็ตั้งใจทำอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะอวดคุณพ่อในวันที่จะแสดงจริง…

ลอย...ลอยกระทง


...พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันลอยกระทงแล้ว วันนี้เราก็ต้องมาทำกระทงกันซะหน่อย เด็กๆ ทุกคนตั้งใจทำกระทงให้ออกมาสวยที่สุดเท่าที่ความสามารถของตนเองจะทำได้ แต่ละคนตั้งใจทำอย่างเต็มที่และคำถามที่เด็กๆ จะต้องเดินมาถามเราทุกคนนั้นก็คือ คุณครูลูกอ๊อดของหนูสวยใหมค่ะ / ครับ...

เรื่อง...น้ำเน่า


...เอ๊ะ ? เรื่องน้ำเน่าเป็นยังไงนะ ก็คือว่าวันนี้พาเด็กๆ ไปดูคลองที่บริเวณแถวๆ โรงเรียนที่มีน้ำเน่า เพราะสัปดาห์นี้เรียนเกี่ยวกับหน่วยน้ำ ไปถึงคลองแทนที่จะหยุดอยู่แค่ที่คลองน้ำเน่านั้น เปล่าเลยในเมื่อคุณครูตุ๊กตาอาจารย์แม่ผู้แสนใจดีของเราใจถึงที่จะพาพวกเราเดินไปดูว่าต้นกำเนิดของน้ำเน่าในคลองนี้มาจากใหน ก็ต้องไปดูคลองที่ขึ้นชื่อว่าน้ำเน่ามาก นั้นก็คือ คลองแสนแสบที่หน้าวัดเทพลีลา เดินไปเหนื่อยมากเลย แต่เด็กๆทุกๆ คนก็สนุกเพราะได้เห็นเรือที่ใช้เป็นยานพาหนะในการเดินทางทางน้ำ และน้ำเน่าที่เป็นสีดำและมีกลิ่นเหม็นมาก ยังไม่หมดแค่นั้นนะเรายังเดินทัศนศึกษาในวัดเทพลีลาอีกด้วย ขากลับเด็กๆ แต่ละคนบ่นไปตามๆ กันว่าเดินกลับไม่ไหวแล้ว เจ้าอาวาสก็เลยใจดีให้คนขับรถตู้ขับมาส่งพวกเรา พวกเราก็เลยไม่ต้องเดินสบายไป...

ฮ นกฮูกตาโต


...วันนี้มีนกฮูกบินมาเกาะที่บริเวณน้ำตกหน้าโรงเรียน คุณครูตุ๊กตาเลยพาเด็กๆ ไปดู เด็กๆ ตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยเห็นของจริง เคยแต่ท่องว่า ฮ นกฮูกตาโต วันนี้ก็เลยหายคล่องใจสักทีว่าจริงๆ แล้ว ฮ นกฮูกตาโตจริงหรือเปล่า...

เปลี่ยนบรรยากาศ


...วันนี้อากาศดีมากก็เลยเปลี่ยนบรรยากาศมาเรียนรู้นอกห้องเรียน โดยการเดินไปรอบๆ บริเวณภายในโรงเรียนๆ มีต้นไม้มากมายหลายชนิด เด็กๆ ตื่นเต้นมาก แย่งกันพูดใหญ่เลยว่าต้นนี้บ้านเรามี ต้นนี้บ้านเราก็มี เด็กๆ ทุกๆ คนสนุกมาก...

ความประทับใจครั้งแรก


...ฝึกงานมาได้เกือบเดือนแล้วค๊า เหลืออีกไม่กี่วันก็จะครบ 1 เดือนแล้ว ถ้าจะถามว่าเหนื่อยหรือเปล่า ขอตอบว่าไม่เลย เพราะความประทับใจในแต่ละวันทำให้ไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย ในแต่ละวันมีความประทับใจเกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นจากครูพี่เลี้ยง, พี่เลี้ยงที่คอยให้ความช่วยเหลือ และที่ขาดไม่ได้เลยนั้นก็คือรอยยิ้มของเด็กๆ ความน่ารักของพวกเค้า คำพูดที่บางคำที่ไม่น่าเชื่อว่าเด็กๆ จะพูดออกมาได้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันช่างวิเศษซะเหลือเกิน...