ใกล้...@_@....ปีใหม่แล้วจร้า

ใกล้จะลาแล้วปีเก่า แล้วปีใหม่ก้อจะเข้ามา ปีเก่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย และเชื่อว่าในปีใหม่ก็ต้องมีอะไรเกิดขึ้นมากมายอีก ขอให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ดีๆ นะ ไม่ว่าจะต่อตนเอง หรือว่า คนอื่น รวมไปถึงประเทศชาติ และโลก ฮะะะะ ขอให้มีแต่สิ่งที่ดีๆๆๆ เด้อจร้า

อากาศเปลี่ยนแปลง

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงค่อนข้างบ่อย เพราะอยู่ในช่วงปลายฝนต้นหนาว เดี๋ยวก็มีฝนตก เดี๋ยวก็มีแดดออก และแถมบางวันอากาศยังหนาวอีก จำได้ว่าเวลาที่ฝนตกตอนที่ฝึกงาน ฝนจะตกแรงมากและชอบตกในช่วงที่เด็กนอนหลับ ฝนตกไม่ตกเปล่าซะด้วยซิ ตกแล้วมีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าซะด้วย เล่นเอาเจ้าตัวแสบทั้งหลายละเมอร้องให้กันเป็นแถว คุณครูลูกอ๊อดก็เลยต้องทำหน้าที่เป็นคุณแม่ไปนอนกกทีละคน โธ่! เอย หน้าสงสารจริ็้งๆๆ แล้วครูไม่อยู่ไม่รู้หนูๆ จะนอนละเมออีกหรือเปล่าน๊ะ คิดถึงเจ้าตัวแสบทั้งหลายจัง....

น่าสน

วันนี้ไปหาบทคัดย่องานวิจัย ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เราจะทำวิจัยในเทอมนี้ ไปหาที่สภาวิจัยใน ม.เกษตรศาสตร์มา ปรากฏว่าพอได้อ่านชื่อเรื่องของงานวิจัยหลายๆ เรื่องแล้ว มีหลายเรื่องที่น่าสนใจและน่าอ่านเป็นอย่างมาก เป็นชื่องานวิจัยแปลกๆ ที่เราไม่เคยได้ยินหรือว่าเคยเห็นมาก่อนเลย น่าสนใจมากๆ คิดไว้ว่าถ้าวันใหนมีเวลาว่างจะไปนั่งอ่าน เพราะคงจะได้รับความรู้และแนวคิดใหม่ๆ เอามาปรับปรุงและพัฒนาตนเอง และถ้ามีโอกาสก็จะนำไปพัฒนาเด็กๆ ด้วย...

คิดถึง....คิดถึ้ง...

พอได้กลับมาเรียน มีความรู้สึกว่าอยากจะกลับไปฝึกสอนทันที คิดถึงตอนฝึกสอนเลย เวลาที่ฝึกสอนเราดูเหมือนมีอำนาจอยู่ในมือ แต่พอมาเรียนเราต้องเป็นผู้ที่อยู่ภายใต้อำนาจ โอ้ยๆๆๆ แต่ก็ไม่เป็นไรชีวิตก็อย่างนี้แหละมีขึ้นก็ต้องมีลง ลูกอ๊อดสู้ๆๆๆๆ 55555 จะวันนี้หรือว่าวันใหนๆ เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่่สุด......คร้า

เปิดเทอมแล้ว......คร๊าบ

พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ว ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยมา 1 ปีเต็มๆ รู้สึกอย่างงัยก็ไม่รู้.........บอกไม่ถูก ฮิๆๆๆๆๆ คิดถึงตอนฝึกสอนเลย เพราะปกติในช่วง 1 ปีที่ผ่านมา ตื่นเช้าก็ต้องออกไปฝึกสอน ได้เห็นหน้าเด็กๆ ทุกๆ วัน แต่ตอนนี้ต้องกลับมาเรียนหนังสือก็ต้องมาเห็นหน้าเพื่อนๆ และก็อาจารย์ ความรู้สึกมันต่างกันเยอะ แต่ก็สนุกไปอีกแบบนะ เพราะจะได้ทำตัวทำหน้าตาให้ดูเด็กๆ 5555 ไม่มีใครเค้ารู้หรอกว่าเราเนี้ยอยู่ปีอะไร

จากใจถึง....ใจ

ความรู้สึกจากการที่ได้ไปฝึกสอนที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้นมากมาย สิ่งต่างๆ ทีผ่านมาได้พูดถึงไปบ้างแล้ว และบางสิ่งบางอย่างนั้นก็ไม่สามารถพูดหรืออธิบายออกมาได้ บางสิ่งบางอย่างนั้นมีเรื่องราว และความประทับใจอยู่ในตัวเองของมันเอง ซึ่งขอเก็บความรู้สึกพวกนี้ไว้เป็นความทรงจำที่ดีๆ ดีกว่า แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่อยากจะพูด และสามารถอธิบายได้นั้นก็คือคำขอบคุณ ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตในช่วงของการได้เป็นคุณครูฝึกสอน ขอบคุณครูพี่เลี้ยง ขอบคุณพี่เลี้ยง ขอบคุณโรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย (กระจ่าง สิงหเสนี) ขอบคุณเด็กๆ ตัวน้อยๆ เจ้าหญิง เจ้าชายทุกๆ คน ถ้าไม่มีพวกหนูครูคงไม่มีประสบการณ์ และความทรงจำที่ดีๆ อย่างนี้ และบุคคลที่ต้องขอขอบคุณมากที่สุดนั้นก็คืออาจารย์จ๊ะจ๋า....ขอบคุณจริงๆ นะค่ะ่ ที่คอยช่วยเหลือและให้สิ่งดีๆ กับลูกศิษย์ทุกๆ คน สิ่งที่อาจารย์ให้พวกหนูมาหนูไม่รู้จะตอบแทนยังงัยถึงจะคุ้มค่ากับสิ่งที่อาจารย์ให้ หนูขอตอบแทนด้วยการให้สัญญาว่าถ้าวันหนึ่งหนูได้ไปเป็นครูหนูขอทำหน้าที่ของการเป็นครูให้ดีที่สุด จะเป็นทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างของเด็กๆ จะช่วยสร้างประเทศนี้ให้มั่นคงและแข็งแรง ด้วยการพัฒนาศักยภาพของเด็กๆ ปฐมวัยให้พวกเค้าเติบโตไปเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นคนที่ดีของสังคม และเป็นประชาชนที่ดีของประเทศชาติ และจะให้ความรักความเมตตากับพวกเค้าเหมือนที่อาจารย์มีให้หนู เมื่อก่อนหนูคิดว่าไม่มีคำใหนที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับคำว่าแม่อีกแล้ว แต่มาถึงวันนี้มีอีกคำที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันเลยนั้นก็คือคำว่าครู ครูคือผู้ที่มีแต่ให้จริงๆ ขอบพระคุณจริงๆ ค่ะ อาจารย์จ๊ะจ๋า....

บทคัดย่อวิจัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายสำคัญ เพื่อศึกษาผลการใช้กิจกรรมการประกอบอาหารที่มีต่อวิธีการหาคำตอบของเด็กปฐมวัย นักเรียนชั้นอนุบาล 1/1 ,2/1โรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย(กระจ่าง สิงหเสนี)
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา เป็นนักเรียนระดับชั้นอนุบาลปีที่ 1/1,2/1ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 255 โรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย (กระจ่าง สิงหเสนี) สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยใช้วิธีสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 37 คน เพื่อจัดกิจกรรมการการประกอบอาหาร เป็นระยะเวลา 5 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 วัน ในช่วงกิจกรรมวงกลม
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ 1. แบบทดสอบวัดทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์
2. แผนการจัดกิจกรรมประกอบอาหาร คณะผู้วิจัยทำการเก็บข้อมูลด้วยตนเอง ( By Yourself ) การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป (SPSS/FW) วิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ โดยการทดสอบสมมุติฐาน การหาค่าเฉลี่ย ( ) การหาค่าส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน (SD) การทดสอบค่าที t – test แบบ Dependent
ผลการวิจัยพบว่า การศึกษาผลการจัดกิจกรรมการประกอบอาหาร เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมการประกอบอาหาร ชั้นอนุบาล 1/1 อายุ 4-5 ปี และชั้นอนุบาล 2/1 อายุ 5-6 ปี ก่อนและหลังการจัดกิจกรรมการทดลองการประกอบอาหารมีทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .001

วันสุดท้าย.....คิดถึงจัง

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกสอน ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมาย มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์สะสมปนเปกันไป ตลอดระยะเวลาที่ได้อยู่กับเด็กๆ ความรู้สึกมันมีมากมายเกินคำที่จะบรรยายออกมาได้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้ตัวเองได้รู้ว่า เรารักและผูกพันธ์กับเด็กๆ มากน้อยแค่ใหน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความประทับใจอีกเหตุการณ์หนึ่งในชีวิต และจะจดจำไว้ไม่มีวันลืมเลย เสียใจนะที่จะไม่ได้อยู่กับเด็กๆ คุณครูลูกอ๊อดคิดถึงเด็กๆ ทุกๆ คน ถึงพวกหนูจะดื้อจะซน ถึงพวกหนูจะเป็นยังงัยก็ตาม คุณครูลูกอ๊อดก็รักหนู ต่อจากวันนี้ไป คุณครูลูกอ๊อดจะไม่ได้อยู่กับพวกหนูแล้ว คุณครูลูกอ๊อดขอให้เด็กๆ ทุกๆ คนเป็นเด็กดีนะ และก็มีความสุขมากๆ คุณครูลูกอ๊อดรักเด็กๆ ทุกๆ คน .......ลาก่อนนะจ๊ะ เจ้าตัวแสบทั้งหลาย......

ดู ดู ดู เธอทำ...ทำไปด้าย...

วันศุกร์ที่ผ่านมาเป็นวันเลี้ยงส่งงานเกษียรของคุณครูตุ๊กตา พวกเราก็เตรียมการแสดงไป 1 ชุด จี่หอยในเวอร์ชั่น 5 สาวพระยา อย่าให้เว้า...ว่าความรู้สึกเป็นงัย ฮาสุดๆๆ ขอบอก แต่ก็ดีใจนะค่ะที่มีแต่คนชมและก็ชอบการแสดงของพวกเรา ค่อยสมกับที่พวกเราตั้งใจหน่อย แต่มีความในใจอยากจะบอกมากว่า อายสุดๆๆๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรคะ่ ด้าน เฮ้ย...ชิน ซะแล้ว

เวลามีค่า

เหลือเวลาอีกแค่ 2 วัน เราก็จะฝึกสอนสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว แต่ทำใจไม่ได้เลย เพราะตลอดระยะเวลา 1 ปี ที่ผ่านมา ทุกเวลาเราอยู่กับเด็กๆ ตลอดเลย เช้าตื่นมาก็เจอหน้ากัน ได้พูด ได้คุย ได้ดุ ได้ให้ความรู้กับเค้า ได้ฟังคำพูดที่จริงใจ ได้เห็นความไร้เดียงสาของพวกเค้า ได้เห็นพัฒนาการการเจริญเติบโตขึ้นไปในแต่ละวันของเค้า นึกแล้วอยากร้องไห้ บอกตรงๆ เวลานั้นไวเกินไป แต่ตอนเริ่มฝึกชอบบ่นว่าเมื่อไรจะจบ แต่พอมาถึงตอนนี้ซิ ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย เวลานี้มีค่าจริงๆๆ

เวลามีค่า...

เวลานั้นมีค่าจริงๆ ผ่านมาไม่กี่วันก็ฝึกงานจบซะแล้ว นึกแล้วเศร้า ฮือๆๆๆๆ ก็จะไม่ให้เศร้าได้ยังงัย คิดถึงเด็กๆ นี้หน่า ถึงพวกเค้าจะดื้อ จะซน จะคุยแค่ใหน ยังงัยเราก็รักเค้า เพราะว่าพวกเค้าเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา ตื่นเช้ามาก็ต้องได้เห็นหน้ากัน ได้พูด ได้คุย ได้ดุ ได้บ่น ได้ให้ความรู้ ให้ประสบการณ์ ที่สำคัญได้ให้ความรักและก็หัวใจกับเค้าไปแล้ว แล้วถ้าวันหนึ่งไม่มีพวกเค้าอย่างทุกวันที่ผ่านมาไม่รู้ว่าลูกอ๊อดจะรับได้และทำใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ก็คนมันรักนี้หน่า ที่สำคัญคิดถึงมากๆ ด้วย แต่ไม่เป็นไร คุณครูลูกอ๊อดสัญญาว่าถ้าไม่ได้สอนพวกหนู คุณครูก็จะตั้งใจสอนลูกศิษย์ในอนาคตให้ดีเท่าพวกหนูและจะนำสิ่งที่ผิดพลาดไปปรับปรุงแก้ไขและจะธรรมรงไว้ซึ่งสิ่งที่ดีๆ ที่คุณครูได้ทำมา คุณครูลูกอ๊อดสัญญานะ......ยังไม่จบนะคะ่ เพียงแต่อยากบอกให้รู้ว่าๆ เวลานั้นมีค่าจริงๆ เดี๋ยวถ้าจบแล้วจะบอกนะจ๊ะ ตอนนี้คุณครูลูกอ๊อดยังเรียนไม่จบนะ ยังต้องกลับไปเรียนหนังสือเหมือนพวกหนู ต้องมีกิจกรรมทำเหมือนกับพวกเด็กๆ มีงานที่คุณครูมอบหมายให้ทำเหมือนพวกหนูเลย ที่สำคัญงานพวกนี้เกี่ยวกับเด็กๆ ด้วย นั้นก็คืองานวิจัยๆ นี้ ช่วยพัฒนาศักยภาพของพวกเด็กๆ ให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม จากที่ดีอยู่แล้ว งานวิจัยนี้จะช่วยปรับปรุงส่วนที่มีข้อบกพร่องในทุกๆ เรื่องที่เกี่ยวกับตัวพวกหนู ถึงมันจะยากและจะต้องใช้ความพยายามมากเพียงใดคุณครูลูกอ๊อดก็จะทำเพื่อที่จะได้พัฒนาเด็กๆ ของครูให้มีศักยภาพที่ดีที่สุดเท่าที่ครูจะทำได้ คุณครูจะตั้งใจเรียนหนังสือ เด็กๆ ก็ต้องตั้งใจเรียนด้วยนะจ๊ะ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่คุณครูได้อยู่กับพวกหนู ครูมีความสุขมาก ครูไม่รู้จะอธิบายยังงัยให้เด็กๆ ทุกๆ คนได้รับรู้ถึงความรู้สึกของคุณครูเพราะมันมีมากมายเหลือเกิน เอาเป็นว่าครูขอขอบคุณเด็กๆ ทุกๆ คน และก็ขอบคุณทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้น และก็ประสบกราณ์ที่ดีๆ คนที่สำคัญที่สุดที่ต้องขอขอบคุณนั้นก็คือ อาจารย์ของครูเอง อาจารย์จ๊ะจ๋า...ท่านคือบุคคลที่ให้ทุกอย่างเป็นครูผู้ที่มีแต่ให้จริงๆ ให้ทุกๆ อย่าง ให้ความรู้ ความรัก คำปรึกษา และที่สำคัญที่สุดเป็นผู้ที่ให้ประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแก่ศิษย์ ขอบคุณนะค่ะ่อาจารย์จ๊ะจ๋า...ลูกอ๊อดจะไม่มีวันลืมสิ่งที่อาจารย์ได้ให้ไว้ จะไม่มีวันลืมคำสั่งสอนที่อาจารย์สั่งสอนเลย ขอบคุณจริงๆ อาจารย์และเด็กๆ ทำให้ลูกอ๊อดรู้ว่าเวลานั้น.....มีค่าจริงๆ

นางสาว.....กระดาษ

วันที่เราจัดโครงการทางโรงเรียนเเขาก็มีการประกวดนางสาวกระดาษหนังสือพิมพ์ ที่ห้องของเราก็ส่งผู้เข้าประกวดด้วยกันทั้งหมด 9 องค์ แต่ละพระองค์ก็งามๆ ทั้งนั้น แต่ละคนนะนำกระดาษหนังสือพิมพ์มาทำเป็นชุดแปลกๆ เรียกว่าไอเดียเนี้ยสุดๆ....ยอด ไม่รู้คิดกันได้งัย เก่งนะ..ขอบอก ห้องเราก็ไม่น้อยหน้าใครนะ ท่านผู้ปกครองให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ลงทุนทำชุดเพื่อให้ลูกๆ ของตัวเองได้ร่วมกิจกรรม เรียกว่าทุ่มทุนสร้าง ลูกอ๊อดว่าโครงการนี้ดีนะ เพราะว่าเป็นการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและช่วยลดโลกร้อน เออ..ช่วยยังงัย คือว่ากระดาษเนี้ย นอกจากจะใช้อ่าน ใช้เขียนแล้ว พอเสร็จบางคนก็ทิ้ง แต่โครงการนี้คือมีจุดมุ่งหมายคือต้องการให้ใช้ประโยชน์จากกระดาษให้ได้มากที่สุด ด้วยการคิดค้นในการนำมาใช้ประโยน์ให้ได้มากที่สุด ต้องบอกว่าโครงการนี้..ดีจริงๆ

เสร็จแล้ว.......จ้า

และแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทุกอย่างที่เตรียมไว้ก็ประสบความสำเร็จ โครงการเรื่อง ดอกไม้แสนสวยกับเจ้าแมลงจอมขยัน ท่านผู้ปกครองก็ให้ความร่วมมือมาร่วมกิจกรรม เตรียมสื่อเตรียมอุปกรณ์มาช่วยคุณครู และมาดูผลงานของลูกหลานตัวเอง ในช่วงเช้าเด็กๆ ก็ได้แสดงนิทานเรื่อง กำเนิดผีเสื้อ และอธิบายถึงกิจกรรมที่พวกเค้าได้ทำ ท่านผู้ปกครองก็นั่งอมยิ้ม ปลื้มใจในตัวลูกหลานของตัวเอง (ขนาดครูลูกอ๊อดยังปลื้มเลย....) เสร็จแล้วก็ส่งเด็กๆ ไปดูโครงการของห้องอื่นๆ และก็มีเด็กห้องอื่นมาดูโครงการของห้องเรา การทำโครงการครั้งนี้ได้รับคำชมจากหลายๆท่าน เช่น ผู้ปกครอง ผู้ช่วย คุณครูตุ๊กตา ฯ.......... ดีใจสุดๆ เป็นการจบโครงการที่สวยงามมา ถ้พูดกันแบบบ้านๆ ก็คือ .....จบได้สวย ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......

เทียบ..เชิญ

วันนี้เด็กๆ ช่วยกันทำการ์ดเชิญของแต่ละกลุ่มเพื่อจะไปเชิญแต่ละห้องให้มาชมนิทรรศการของพวกเค้า เด็กๆ ตั้งใจกันทำการ์ดมาก แต่ละกลุ่มทำด้วยความตั้งอกตั้งใจ มีการไปแอบดูของเพื่อนกลุ่มอื่นแล้วพูดอวดกันว่า "ของเราสวย ของเราก็สวย" แต่ละกลุ่มทำการ์ดสวยทุกคนเลย พอทำเสร็จเด็กๆ ก็เดินไปเชิญแต่ละห้องให้มาชมนิทรรศการ คุณครูของแต่ละห้องก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างในการตอบรับคำเชิญของเด็กๆ แล้วคุณครูก็ตอบว่าเดี๋ยวจะไปชมนะคะ เดี๋ยวๆๆๆ...ขอแถมอีกหน่อยคุณครูเค้าฝากชมเด็กๆ มาว่าทำการ์ดสวยคะ

พรุ่งนี้แล้ว.........จ้า

วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องกลับบ้านดึก เพราะต้องเตรียมงานในการจัดนิทรรศการ ถามว่าเหนื่อยหรือเปล่า..เฮ่อ..ก็เหนื่อยนะ แต่ว่าในความเหนื่อยนั้นมีความภาคภูมิใจสุดๆๆๆ...ที่จะบรรยาย เพราะงานในครั้งนี้เป็นโครงการครั้งแรกที่ได้ทำ และมีเพื่อนร่วมชะตากรรมคือเด็กๆ ที่น่ารักและพวกเค้าเหล่านี้ก็เป็นผู้ที่ให้ประสบการณ์กับเรา เราประทับใจมาก และจะไม่มีวันลืมวันวานเหล่านี้เลย เพราะในอนาคตเราไม่รู้ว่าเราจะได้เป็นครูอย่างที่เราตั้งใจไว้หรือเปล่า เพราะฉนั้นเราจึงพยายามทำสิ่งนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ถ้ามีเวลามากกว่านี้ลูกอ๊อดจะทำให้ดีกว่านี้ แต่ด้วยเวลาที่กระชันชิดผลงานจึงมีเท่าที่ความพยายามและความตั้งใจของลูกอ๊อดเท่าที่จะทำได้ แต่แค่นี้ำสำหรับลูกอ๊อดก็ภูมิใจแล้วนะจ๊ะ.........55555......ภูมิใจจัง....เยย   เดี๋ยวๆๆๆ..ที่ลืมไม่ได้เลยนั้นก็คือพี่รัญที่คอยช่วยเหลือทุกอย่างเลย..ขอบคุณครับป๋ม..ขอบคุณมากๆๆๆๆ

เชิญครับ....ผม

วันนี้เด็กๆ ทำการ์ดเชิญผู้ปกครองมาชมนิทรรศการในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ เด็กๆ วาดภาพดอกไม้แสนสวยกับเจ้าแมลงจอมขยันลงไปในการ์ด บางคนก็วาดรถขนดอกไม้ บางคนก็วาดบ้านที่มีดอกไม้เต็มบ้าน (สุดยอดของศิลปะ...ทึ่งครับ..5555) เห็นแล้วภูมิจั้ย..ภูมิใจ วันนี้ทำการ์ดเ ชิญท่านผู้ปกครอง พรุ่งนี้พวกเด็กๆ เค้าจะช่วยกันทำอะไร เดี่ยวพรุ่งนี้ลูกอ๊อดมีคำตอบมาให้นะจ๊ะ..โปรดติดตามชมต่อในภาค 2 ขอบคุณครับ....

ซ้อมใหญ่

วันนี้เด็กๆ ตื่่นเต้นมากที่จะได้แสดงนิทานเรื่องกำเนิดผีเสื้อและเต้นประกอบเพลง ที่ตื้นเต้นก็เพราะว่าคุณครูเปิดโอกาสให้เด็กทุกคนได้มีส่วนร่วมในกิจกรรม ฝึกการกล้าแสดงออก เด็กๆ ชอบมาก เพราะเด็กบางคนไม่มีโอกาสที่จะได้แสดงออก เพราะบางทีเค้าไม่กล้า เมื่อมีเพื่อนแสดงด้วยมากๆ ความไม่กล้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความกล้า อยากทำเหมือนเพื่อน อยากเก่งเหมือนเพื่อน อยากให้คุณพ่อคุณแม่ดีใจ อยากให้ผู้ปกครองดีใจ ภูมิใจ เห็นเด็กๆ ตั้งใจอย่างนี้คุณครูลูกอ๊อดก็รู้สึกดีใจ(แอบยิ้มเล็กๆๆ.....นะเนี้ย..เพราะใครละจ๊ะ๊ก็เพราะเด็กๆ งัยละ)...รักจัง..ฮิๆๆๆ

พี่ขอ...หน่อย

เมื่อวันจันทร์ทีผ่านมามีคณะครูจากโรงเรียนเอกชนมาดูงานที่โรงเรียน มาดูสายชั้นอนุบาลโดยเฉพาะ พอมาถึงห้องเราเค้าก็ถ่ายรูปเก็บข้อมูลใหญ่เลย พอดีว่าเราไม่ว่างคุยกับเค้า เพราะสอนเด็กๆ เคลื่อนไหวและจังหวะประกอบเพลงอยู่ พวกเค้าก็เดินจากเราไป แต่พอไม่นานพวกเค้าย้อนกลับมาอีก ทีนี้เราว่างแล้วเพราะแจกงานให้เด็กทำกิจกรรมเ สร็จแล้ว  เค้าก็เข้ามารุม........ถามเราเกี่ยวกับเรื่องโครงการใหญ่เลย เลือกว่าพี่ขอหน่อย ขอข้อมูล เก็บทุกรายละเอียด  เรียกมาดูงานครั้งนี้พี่เค้าคุ้มจริงๆๆ

อาจารย์จ๊ะ...จ๋า...มาแว้ว

เมื่อวันจันทร์ อ.จ๋า มาเยี่่ยมพวกเ รา พร้อมกับยิงคำถามเรียกว่าถ้าเป็นปืนก็ต้องปืนใหญ่ (อาเซน่อล) เปล่าหรอก ฮะๆๆๆ... ก็ถามเรื่องทั่วไปตามธรรมดาของ อ. ที่เป็นห่วงลูกศิษย์นะแหละ  แล้ว อ. ยังใจดีแนะนำทางเลือก......ว่าจะอยู่สีใหนอีกนะ...อ้าวงงๆๆๆ ละซิ..เรื่องนี้ต้องมาถามพวกเรา 5 สาวพระยาเอาเอง ในหลายๆ เรื่องที่ อ. แนะนำ เรื่องที่ อ. เป็นห่วงก็คือเรื่องของงานวิจัย และก็การสรุปโครงการ ในการสรุปโครงการ อ. ก็แนะนำว่าควรจะจัดในลักษณะใด รูปแบบควรจะเป็นอย่างไร พร้อมกับแนะนำกิจกรรมสร้างสรรค์ให้กับเพื่อนๆ และตัวเราเองก็ได้ความรู้ด้วย ของคุณนะคะ่ ที่มาเยี่ยมพวกเรา ขอบคุณครับๆๆๆๆ.....

วันวานที่....คิดถึง

วันนี้นั่งทำงานต่างๆ ที่จะต้องทำส่งอาจารย์ ทำไปทำมาก็รู้สึกเหมื่อย (เป็นไม่ค่อยบ่อยนะ..ฮิๆๆๆ) ก็เลยคลิกเข้าไปดูรูปเก่าๆ ที่ถ่ายไว้ตั้งแต่อดีต ดูไปดูมาก็ทำให้คิดถึงวันเก่าๆ (หรือว่าเรากำลังเหงานะ...) วันเก่าๆ ที่ว่านี้ก็คือเราจำได้ว่าตอนที่เข้ามาเรียนปี 1 ที่จันทรเกษมแห่งนี้ เราได้ลงไปสัมผัสกับโรงเรียนสาธิตฯ แล้วเด็กๆ อ.1 รุ่นนั้นก็เป็นผู้ที่ให้ประสบการณ์ เด็กๆ เค้าก็พึ่งเข้ามาเรียนในโรงเรียนครั้งแรก มาใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียน เราก็พึ่งเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยครั้งแรกเหมือนกัน เราได้เจอกับเด็กๆ ได้พูดคุย ได้สังเกตพฤติกรรมของเค้า จำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่ง จะต้องไปคอยรับเด็กหน้าโรงเรียนในตอนเช้าแล้วก็จะต้องสังเกตพฤติกรรมและเรื่องฮาๆๆ..ของเด็กๆ ไปเล่าให้อาจารย์ฟัง มีน้องคนหนึ่งวันนั้นคงจะตื่นเช้าอารมณ์เลยไม่ค่อยจะจ้อย...ซะเท่าไร พอเราเข้าไปคุยด้วย น้องเค้าง้างมือจะตบเรา..โอ้ย..ตกใจมาก เราเลยต้องถอยออกมาเอาเชิงก่อน...(ไม่ได้กลัวนะจ๊ะ๊น้อง..แต่พี่รับ บ่ได่).. ก็เลยทำให้รู้ว่าเด็กเวลาที่อารมณ์ของเค้าไม่ดีก็จะมีพฤติกรรมที่แสดงออกแตกต่างกันไปแต่ละบุคคล นี้ก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่ทำให้คิดถึง แต่ก็ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่คิดถึงและก็น่าจดจำ แต่ก็มีบางเหตุการณ์ที่ไม่น่าคิดถึงและก็ไม่น่าจดจำ ก็อย่างว่าและน๊า...แก่แล้วก็เลยชอบนึกถึงเรื่องเก่าๆๆ...ฮิๆๆๆๆๆๆ

ผ.ผึ้งทำรัง

ในโครงการเรื่อง ดอกไม้แสนสวยกับเจ้าแมลงจอมขยัน คุณครูลูกอ๊อดได้เตรียมกิจกรรมมากมายหลายอย่างที่จะมาให้เด็กๆ ได้ลงมือกระทำ ผ.ผึ้งทำรัง คือการช่วยกันทำรังให้ผึ้งเป็นกลุ่ม กรอบรูปดอกทานตะวันหลากสี ดอกทานตะวันหลากสี ฉีกปะรูปภาพผีเสื้อ ขยำปะดอกกุหลาบบนจานกระดาษ ติดปะสำลีบนดอกมะลิ ระบายสีดอกชบาด้วยสีเทียน ระบายสีรูปภาพผีเสื้อด้วยสีไม้ ร้อยสร้อยจากดอกรัก วาดภาพดอกไม้ตามจินตนาการ ฯลฯ อันนี้แค่เล็กน้อย มีอีกหลากหลายกิจกรรมที่เด็กๆ ได้ทำ จาก2 สัปดาห์ที่ผ่านมา ผลการเรียนโครงการเป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างมาก ในวันที่จะสรุปโครงการทางสายชั้นอนุบาลได้คิดว่าจะจัดนิทรรศการโครงการของแต่ละห้อง และจะเชิญท่านผู้ปกครองและผู้ที่สนใจเข้าชมนิทรรศการด้วย เห็นว่าน่าจะเป็นวันศุกร์ที่ 13 ก.ย. 51 นะ ถ้าใครสนใจขอเชิญมาชมได้นะคะ อยากให้อ.จ๋ามาดูผลงานของพวกเรานะคะว่าเป็นอย่างไรบ้าง อยากได้รับคำติชมจากอาจารย์เพราะนี้เป็นโครงการครั้งแรกของพวกเรา 5 สาวชาวพระยา เราจะได้รู้ว่าเราควรจะปรับปรุงตรงส่วนใหน และสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้เป็นอย่างงัยบ้าง ถ้าว่างมาหน่อยนะคะอาจารย์ขา...

โชว์อ๊อฟ

เมื่อวันศุกร์-เสาร์ ที่ 28-29 ส.ค. 51 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเข้าร่วมอบรมเชิงปฎิบัติการครูระดับปฐมวัย โดยมีท่าน ดร.เฉลิมพล เกิดมณี มาให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องกระบวนการทางวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัย และพวกเรา 5 สาว ชาวพระยาก็ได้มีโอกาสแสดงความสามารถในการโชว์อ๊อฟลีลาและการวาดลวดลายในการเต้นแบบตาราง 9 ช่อง คิด...เอาเองเหอะว่าจะเป็นยังงัย ตรงจังหวะบ้าง..ไม่ตรงบ้าง ไม่เป็นไร เราเน้นฮา...เด็กๆ เค้าก็มีโอกาสได้แสดงความสามมารถโดยการแสดงนิทานเรื่องลูกหมู 3 ตัว เรียกว่ามีอะไรก็งัดเอามาโชว์กันอย่างเต็มที่เลย แต่โรงเรียนอื่นเค้าก็ไม่น้อยน่านะ ของเค้าก็มีกิจกรรมที่น่าสนใจมากมายหลายอย่าง ในการจัดนิทรรศการครั้งนี้มีการนำผลงานของเด็กๆ ไปโชว์ด้วย ปรากฎว่าดอกไม้ที่ทำจากหลอด มีบุคคลากรให้ความสนใจมาก และก็มาขอคำแนะนำจากเราว่าทำยังงัย...ทีแรกก็เขิน แต่อาศัยที่ว่าเป็นคนอายไม่ค่อยเป็นก็เลยอธิบายให้เค้าฟัง เค้าก็ขอบคุณ และก็ขอตัวอย่างไปดู เรียกว่างานนี้ได้ทุกอย่างเลย ....คุ้ม...

เล่าสู่กันฟัง

ตอนนี้เรียนโครงการเรื่อง ดอกไม้แสนสวยกับเจ้าแมลงจอมขยัน เด็กๆ ชอบมากและมีโอกาสได้ไปทัศนศึกษาดูแมลงที่ท้องฟ้าจำลอง ไม่ใช่แค่ได้ดูแมลงอย่างเดียวนะ มีโอกาสได้ไปนั่งดูดาวอีกด้วย แล้วยังมีโลกใต้นำ้ พลังงานน่ารู้ และไดโนเสาร์ เรียกว่าไปครั้งนี้ได้ตรงตามจุดประสงค์และแถมยังได้ของแถมอีกด้วย พอสัปดาห์ต่อมาก็ได้ทำนำ้หวานจากดอกไม้ โดยการเชิญท่านผู้ปกครองมาเป็นวิทยากร เด็กๆ สนุกมา..ทุกคนชอบและสนใจในเรื่องที่เรียนกันเป็นอย่างดี ขนาดคำคล้องจองที่ยาวๆ เค้าก็สามารถท่องได้ (ลูกศิษย์ใครเนี้ย..ทำไมถึงได้เก่งอะไรเช่นนี้) เด็กๆ มีความสุข คุณครูลูกอ๊อดก็มีความสุข แต่ถ้าวันใหนลูกศิษย์ของคุณครูลูกอ๊อดไม่มีความสุข วันนั้นโลกนี้ก็ดูเหี่ยวแห้งเป็นที่สุด...สำหรับคุณครูลูกอ๊อด

ความพยายามอยู่ที่ใหน..ความพยายามอยู่ที่นั้น

วันนี้พยายามทำสไลด์ ทำยังไม่ค่อยเป็นเพราะว่ายังไม่เคยเห็นวิธีทำ เดียวต้องให้เพื่อนสอน พยายามลองทำดูก็พอได้บ้าง แต่ยังไม่รู้วิธีที่จะนำสไลด์เข้ามาอยู่ในบล็อกของตัวเอง อันนี้ต้องถามเพื่อน เพราะเพื่อนทำเป็น วันนี้เป็นวันศุกร์ อากาศในตอนเช้าค่อนข้างจะร้อนแบบเหนียวตัว แต่พอตกตอนเย็นปรากฎว่าฝนตกหนักมาก ตอนกลับบ้านไปยืนรอรถนานมาก ที่สำคัญตอนข้ามถนนก็ต้องเปียก เปียกทั้งรองเท้า เปียกทั้งกางเกง แล้วนำ้ที่กรุงเทพฯ สะอาดม๊าก.. ขาวใสบริสุทธิ์ (ประชดนะเนี้ย) คิดดูว่าเข้าไปในรองเท้า แล้วเท้าจะมีการตอบสนองว่ายังงัยบ้าง คันซิคะ่ โอ้ย.. อย่าให้พูดเลยว่าทรหดขนาดใหน แต่ก็ต้องทน และต้องพยายาม เพราะว่าในอนาคตเราไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง อันนี้แค่บททดสอบแบบว่า...พื้นๆ...

ผ่านแล้วครับผม..

วันนี้ไปส่งเครื่องมือวิจัยมา ผ่านแล้วครับ คราวนี้ก็คงลงมือทำได้สักที ไม่ใช่พึ่งจะลงมือนะครับ ลงมาตั้งนานแล้ว แต่คราวนี้คือการได้เลิก เฮ้ย..ไม่ใช้ได้ทำจริงๆ สักที ก็ลงมือเก็บข้อมูลและก็ทำบทที่ยังไม่เสร็จไปเรื่อยๆ ต้องพยายามบอกกับตัวเองไว้ว่าอย่าท้อ..สู้ๆ สักวันเราก็จะประสบความสำเร็จ เชื่อลูกอ๊อดแล้วทุกอย่างก็จะดีเอง เชื่อเถอะ ..ลูกอ๊อดเค้าบอก..

กว่าจะนึกออก

กว่าจะนึกรหัสเข้ามาในบล็อกออกถึงกับจะต้องนั่งระลึกชาติกันนานเลย ฝึกงานผ่านมาก็เกือบปีแล้ว เทอมนี้ก็เป็นเทอมที่ 2 แล้ว เทอมนี้มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของเรามากมายหลายอย่าง มีทั้งเรื่องที่ดีและก็เรื่องที่ไม่ดี แต่ถึงยังไงเราก็ต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ มาพูดถึงเรื่องที่ไม่ดีก่อนก็แล้วกัน อย่างแรกเลยเกิดจากความด้อยประสบการณ์ของเราเองหรือพูดกันง่ายๆ ก็คือ เด็กอ่อนหัดยังขาดประสบการณ์ การที่จะทำอะไรนั้นบางทีตัวของเราเองคิดว่าสิ่งๆ นั้นถูกต้องที่สุดแล้ว แต่ว่าสิ่งนั้นก็เป็นเพียงความคิดของตัวเราเอง เราไม่ได้มองถึงสิ่งที่กระทำแล้วมีผลสะท้อนกลับมาว่ามันเป็นอย่างไรเพราะเราก็คิดว่าสิ่งๆ นั้นถูกต้องแต่กับไม่ถูกใจ แต่ก็ช่างเถอะเพราะมันผ่านมาแล้ว มาพูดถึงเรื่องดีๆ กันบาง อย่างน้อยเราก็ยังได้ทำหน้าที่ของคุณครู เป็นที่รักของเด็กบางคน เป็นคุณครูลูกอ๊อดของเด็กๆ ได้มีส่วนร่วมในชีวิตของเขาโดยการให้ประสบการณ์ เปิดโอกาสให้เขาได้พัฒนาตนเองให้เหมาะสมกับวัย ได้ช่วยเปิดโลกกว้างด้วยการส่งเสริมพัฒนาการของเขา ได้ทำให้ในแต่ละวันมีรอยยิ้มเกิดขึ้น และคำพูดที่น่ารักของเขาก็ทำให้ในการฝึกสอนของเรานั้นมีความสุขและทำให้ช่วงชีวิตและเวลาที่เราอยู่ในโลกของการเป็นคุณครูลูกอ๊อดมีความสุข ต้องขอบคุณเด็กๆ ที่ทำให้เรามีความสุข แต่ถึงยังไงเราก็ต้องมีความสุขอยู่แล้วเพราะเราเลือกที่จะทำสิ่งนี้ เลือกที่จะเป็นอย่างนี้ ถึงแม้ว่าอนาคตที่เราวางไว้ไม่ใช่อย่างนี้ก็ตาม เราก็ต้องผ่านสิ่งนี้ไปให้ได้